بیخه. [ خ َ/ خ ِ ] ( اِ مرکب ) بیخ. اصل. ( آنندراج ) : چنان بیخه و ریشه های متین که رگ رانده در مغز گاو زمین.
ظهوری ( از آنندراج ).
فرهنگ فارسی
بیخ ٠ اصل ٠
پیشنهاد کاربران
واژه ای که بیشتر درجنوب کاربرد داردوبیخه دشتی وسیع است که میان کوهستان های مجاور که ازهرطرف به کوه محصوراست، و دراصطلاح چندبیخه عبارت از بیخ فومستان وبیخ احشاموبیخ فال وگله دار وغیره همه در دشت های میان کوهستانهای زاگرس واقع است.