بیخستن. [ ب َ / ب ِ خ َ / خ ُ ت َ ] ( مص ) درماندن و عاجز شدن. ( برهان ) ( آنندراج ). بی نوا گشتن و درماندن. ( ناظم الاطباء ). پیخستن. لگدمال کردن. کوفتن در زیر پای : شادی و بقا بادت و زین بیش نگویم کاین قافیه تنگ است مرا نیک ببیخست.عسجدی.رجوع به پیخستن شود.
