بیخ کردن

لغت نامه دهخدا

بیخ کردن. [ ک َ دَ ] ( مص مرکب ) ریشه دواندن :
درخت کرم هر کجا بیخ کرد
گذشت از فلک شاخ و بالای او.

سعدی.

ریشه دواندن

(کَ دَ ) (مص ل . ) ریشه دوانیدن .

پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید