بیخ ور

لغت نامه دهخدا

بیخ ور. [ وَ ] ( ص مرکب ) صاحب ریشه قوی. بیخ آور. ( یادداشت بخط مؤلف ). ریشه دار. که بیخ محکم و فراوان دارد. رجوع به بیخ آور شود.

فرهنگ فارسی

صاحب ریش. قوی ٠ بیخ آور ٠ ریشه دار ٠ که بیخ محکم و فراوان دارد ٠

گویش مازنی

/biKhaver/ بی خبر – ناآگاه – ناگهانی

پیشنهاد کاربران

بپرس