بیتینی ( به یونانی: Βιθυνία؛ فرانسوی:Bithynie ) نام منطقه ای باستانی در شمال باختری آناتولی ( ترکیه کنونی ) و در همسایگی دریای مرمره، تنگه بسفر تراکیه و دریای سیاه بوده است.
بیتینیا یک پادشاهی مستقل از قرن چهارم قبل از میلاد بود. پایتخت آن نیکومدیا در محل باستانی آستاکوس در ۲۶۴ قبل از میلاد توسط نیکومدس اول بیتینیا بازسازی شد. بیتینیا در سال ۷۴ قبل از میلاد به جمهوری روم واگذار شد و با منطقه پونتوس به عنوان استان بیتینی و پنتوس متحد شد. در قرن هفتم به Opsikion ملحق و با بیزانس ادغام شد. این منطقه در قرن سیزدهم به منطقه مرزی امپراتوری سلجوقی تبدیل شد و در نهایت توسط ترک های عثمانی بین سال های ۱۳۲۵ و ۱۳۳۳ فتح شد.
از شهرهای باستانی سرشناس بیتینی می توان از خالکیدون، نیکومدیا، کیوس، آپامیا مورلیا و نیقیه نام برد. همچنین کسانی چون ابرخس، تئودوسیوس، آنتینوس، دیون کاسیوس و آریان از بیتینی بوده اند. برپایهٔ گزارش تاریخنگارانی چون هرودوت، گزنوفون و استرابون مردمان بیتینی از تبار تراکیان بوده اند.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفبیتینیا یک پادشاهی مستقل از قرن چهارم قبل از میلاد بود. پایتخت آن نیکومدیا در محل باستانی آستاکوس در ۲۶۴ قبل از میلاد توسط نیکومدس اول بیتینیا بازسازی شد. بیتینیا در سال ۷۴ قبل از میلاد به جمهوری روم واگذار شد و با منطقه پونتوس به عنوان استان بیتینی و پنتوس متحد شد. در قرن هفتم به Opsikion ملحق و با بیزانس ادغام شد. این منطقه در قرن سیزدهم به منطقه مرزی امپراتوری سلجوقی تبدیل شد و در نهایت توسط ترک های عثمانی بین سال های ۱۳۲۵ و ۱۳۳۳ فتح شد.
از شهرهای باستانی سرشناس بیتینی می توان از خالکیدون، نیکومدیا، کیوس، آپامیا مورلیا و نیقیه نام برد. همچنین کسانی چون ابرخس، تئودوسیوس، آنتینوس، دیون کاسیوس و آریان از بیتینی بوده اند. برپایهٔ گزارش تاریخنگارانی چون هرودوت، گزنوفون و استرابون مردمان بیتینی از تبار تراکیان بوده اند.
wiki: بیتینی