بیت برش

برش قطعه ای: ( به انگلیسی: Bit Slicing ) یک تکنیک برای ساخت پردازنده ها با استفاده از مؤلفه های کوچک تر است، هر کدام از این مؤلفه ها یک بیت زمینه یا یک برش از عملوند است، گروهی از مؤلفه های پردازشی می توانند تمام طول واژه ای که برای برنامه خاصی طراحی شده است را پردازش کنند.
برش بیتی معمولاً شامل قسمتی به نام واحد منطق محاسباتی ( واحد محاسبه و منطق ) است و دارای ۴٬۲٬۱ ویا ۸ خط کنترلی است. این شامل سیگنال های داخلی کری یا سربار پردازنده های بدون برش بیتی است.
برای مثال دو تا تراشه چهاربیتی واحد کنترل می توانند در کنار هم یک واحد کنترل ۸ بیتی را ایجاد کنند. به همین صورت چهار تراشه چهار بیتی واحد منطق می تواند یک واحد ۱۶ بیتی و هشت تا تراشه چهار بیتی می تواند یک واحد ۳۲ بیتی را بسازند. طراح می تواند با استفاده از این برش ها واحدهای منطقی بزرگتری ایجاد کند.
یک توالی گر میکرو یا کنترل رام برای اجرای منطق به منظور فراهم کردن داده و کنترل سیگنالها استفاده می شود تا عملکرد مؤلفه های واحد منطق و حساب را تنظیم کند. برای نمونه، یک مؤلفه توالی گر برش بیت در خانواده اینتل ۳۰۰۰ بار قابل دیدن است. [ نیازمند منبع]
برش بیتی در گذشته به این نام شناخته نمی شد. درگذشته از آی سیهایی با مقیاس بزرگ در کامپیوترها استفاده می شد. ( پردازنده های امروزی آی سی هایی با مقیاس بسیار بزرگ دارند ) . نخستین بیت برش با نام EDSAC2 در دانشگاه کمبریج، آزمایشگاه ریاضیات در سال ۱۹۵۶ ساخته شد. [ نیازمند منبع]
از اواسط دهه ۱۹۷۰ و اواخر دهه ۱۹۸۰ این مسئله وجود داشت که چه مقدار پهنای باند برای کامپیوترها برای ساخت توابع لازم است. فناوری تراشه های سیلیکون بسیار گران قیمت تر از امروز بوده است. استفاده چندتایی، ساده تر و ارزان تر واحدهای حساب و منطق باعث مقرون به صرفه تر شدن و افزایش قدرت محاسباتی شد. در حالی که معماری میکروپروسسورهای ۳۲ بیتی در همین زمان مورد بحث بود. [ توسط چه کسی؟] [ نیازمند منبع]
مین فریم یونیوک ۱۱۰۰، دارای معماری ۳۶ بیتی بود. مدل ۱۱۰۰/۶۰ که در سال ۱۹۷۹ معرفی شد، از ۹ تراشه موتورولا ۱۰۸۰۰ چهار بیتی استفاده کرد تا پهنایی را که مدارات مجتمع مدرن نیاز داشتند، اجرا کند. [ ۱]
در آن زمان پردازنده های ۱۶ بیتی متداول اما گران قیمت بودند. پردازنده های ۸ بیتی مانند میکروپروسسور z80 به صورت گسترده ای مورد استفاده قرار می گرفتند.