بیت ایل

لغت نامه دهخدا

بیت ایل. [ ب َ / ب ِ ] ( اِخ ) عبری ،بمعنی خانه خداست. بیت اﷲ : چون ابراهیم بزمین موعود رفت چادر خود را در اراضی که در حوالی بیت ایل است برپا نمود. ( سفر پیدایش 12:8 و 13:3 ) و یعقوب نیز در وقتی که از حضور برادر خود به الجزیره فرار میکرد در نزدیکی شهر لوز بیتوته نمود در آن شب رؤیای عظیمی مشاهده کرده آنجا را بیت ایل خواند. زیراکه خداوند عیسی مسیح در آن شب بروی نمودار شد. ( سفرپیدایش 28:11-29 و 31:13 ). اما موقع شهر بطرف شرقی راهی است که از اورشلیم بپائین میرود و مسافت راه ازاین دو شهر به اورشلیم به یک اندازه است و شهر مرقوم در قدیم الایام مسکن پادشاهان کنعانیان بود و چون به حسب قسمت به بنی افرائیم رسید نتوانستند که آنرا مسخر نمایند تا زمانی که جاسوسان ایشان را آگاه ساختند. ( سفر داوران 1:22-26 ). باری تابوت عهد نیز مدت مدیدی در این شهر بود پس از آن سیربعام دو گوساله طلایی ساخته یکی را در آنجا نصب نمود. ( اول پادشاهان 12:28-33 ) و دور نیست که به همین واسطه هوشیع نبی آن را بیت آرن یعنی خانه بتها خواند. ( 10:5 و 8 ). ( از قاموس کتاب مقدس ). و رجوع به دایرة المعارف فارسی شود.

فرهنگ فارسی

عبری بمعنی خان. خداست . بیت الله .

دانشنامه آزاد فارسی

بِیْت ایل
(یا: بیت ئیل، در عبری به معنی خانۀ خدا) شهری باستانی در فلسطین قدیم، بین حبرون و اورشلیم. به روایت عهد عتیق، ابراهیم در آن جا مذبحی ساخت. در سرگذشت یعقوب و سموئیل نیز از آن یاد شده است. تابوت عهد مدتی در این شهر نگهداری می شد. یربعام گوسالۀ زرین را در آن جا نصب کرد و کوشید این شهر را پایتخت دینی و رقیب اورشلیم کند؛ از همین رو، نام بیت ایل با بت پرستی مترادف شد. انبیای اخیر بنی اسرائیل خرابی این شهر را پیشگویی کردند. شهر کنونی بیتین، در اردن، در محل شهر ویران بیت ایل بنا شده است.
wikijoo: بیت_ایل

پیشنهاد کاربران

بپرس