بیت المقدس در قران

[ویکی فقه] بیت المقدس در قرآن. بیت المقدس: اُورشلیم ، مرکز فلسطین ، دومین شهر مقدس و جایگاه نخستین قبله مسلمانان می باشد.
بیت المقدس، نام عربی و اسلامی پایتخت فلسطین است که بیشتر و پیش تر با نام عبری اُورشلیم خوانده می شد. این شهر نزدیک نقطه مرکزی فلسطین، در حدود ۲۴ کیلومتری غرب بحرالمیت و ۵۶ کیلومتری شرق دریای مدیترانه ، در آب پخشان بین جلگه مدیترانه و دره رود اردن قرار دارد. شهری کوهستانی است با ارتفاع۷۵۰ متر از دریای مدیترانه و ارتفاع ۱۱۵۰ متر از بحرالمیت. آب و هوای آن نیمه گرم و نیمه خشک، همراه با تابستانهای گرم و خشک و زمستانهای سرد و بارانی است.
قدمت
بیت المقدس شهری باستانی با قدمتی ۳۵ قرن است و تاریخ بنای آن به زمانی بسیار پیش از ورود بنی اسرائیل و حتی ابراهیم علیه السّلام به آن دیار باز می گردد. قدیمی ترین ساکنان آن را قبیله ای از اعراب کنعانی به نام « یَبُوسیان » در هزاره سوم یا چهارم پیش از میلاد دانسته اند و نخستین بنای آن را به «مَلِک صادوق» یا «مَلِکیصادُق»؛ پادشاه «یَبُوسی» نسبت می دهند. برخی او را همان « سام بن نوح » دانسته اند.
نام های دیگر بیت المقدس
بیت المقدس در طول تاریخ، نامهایی گوناگون به خود گرفته است. پادشاه کنعانی به احترام «شالیم» (خدای صلح) آن را «یُوْرشالیم» به معنای شهر صلح و آرامش خواند. پیش از تصرف شهر به دست حضرت داود علیه السّلام «یَبُوس» خوانده می شد و داود علیه السّلام آن را به «اُورشلیم» تغییر داد. «اُور» در زبان سومری و آرامی به معنای «شهر» است که وارد زبان عبری شده و با «شلیم» به معنای مقدس ، صلح و آرامش، روی هم رفته، معنای شهر مقدس ، شهر صلح، سلامتی و آرامش را می دهد.
بیت المقدس در تورات
...