بیت العتیق

[ویکی حج] بیت العتیق از نام های کعبه است.
بیت العتیق از نام های رایج خانه خدا در فرهنگ اسلامی است که دو بار در قرآن از آن یاد شده است و در وجه نام گذاری آن دو دیدگاه وجود دارد؛ در مورد محدوده مکانی آن، تقریبا همه مفسران و تاریخ نگاران، مقصود از بیت العتیق را کعبه می دانند.
صفت عتیق برای خانه خدا به هر معنایی که باشد، بیانگر جایگاه و حرمت این مکان مقدس است.

بیتُ العَتیق
بیتُ العَتیق
(در لغت به معنای خانۀ قدیمی) در قرآن، نام دیگر کعبه. دوبار در سورۀ حج (آیات ۲۹ و ۳۳) به کار رفته است. سبب این که چرا نام عتیق را انتخاب کرده اند، در منابع مختلف، به وجوهی متفاوت اشاره شده است؛ مانند ۱. زیرا ابتدا آن را آدم و سپس ابراهیم بنا کردند؛ ۲. چون بیتی کریم است؛ ۳. خداوند آن را از غرق شدن در طوفان نوح حفظ کرد؛ ۴. خداوند آن را از دست ستمگران محفوظ نگه داشته است، چنان که از حمله و هجوم و شر ابرهه در امان داشت. بعضی مفسران معنای «سرای کهن و شریف» را برای بیت عتیق از سایر معانی مناسب تر دانسته اند. «بیت الحرام» (مائده، ۲، ۹۷) که لقب دیگر خانۀ کعبه، به معنای «سرای شکوهمند و محترم» است، مؤیّد این معنی است.