بیاویدن

لغت نامه دهخدا

بیاویدن. [ دَ ] ( مص ) سودن. ( جهانگیری ) :
به صیت عدل تو صیاد وحش می آود
سُروی آهوی نخجیر بی وسیلت دام.
ابوالفرج رونی.

پیشنهاد کاربران

بپرس