بَیانی، مهدی (همدان ۱۲۸۵ـ تهران ۱۳۴۶ش)
آخرین قطعه خط دکتر مهدی بیانی
متخصص خطوط اسلامی، کتاب شناس، بنیادگذار و رئیس و مدیر کل کتابخانۀ ملی ایران. پس از پایان تحصیلات متوسطه در دارالفنون از دانشسرای عالی در رشتۀ فلسفه و ادبیات مدرک کارشناسی گرفت و در ۱۳۲۵ش از دانشگاه تهران، در رشتۀ زبان و ادبیات فارسی درجۀ دکتری گرفت. در ۱۳۱۲، به تدریس زبان و ادبیات فارسی پرداخت و هم زمان کتابدار کتابخانۀ دانشسرای عالی بود. در ۱۵ اسفند ۱۳۱۳، با حفظ سمت آموزشی به ریاست کتابخانۀ معارف برگزیده شد. از ۱۳۱۳ تا ۱۳۱۵ش، نمایندۀ وزارت معارف در کمیسیون تفکیک کتابخانۀ سلطنتی بود. پس از ادغام کتابخانۀ معارف و کتابخانۀ سلطنتی و تأسیس کتابخانۀ ملی ایران، در ۳ شهریور ۱۳۱۶ سازمان نخستین کتابخانۀ ملی وابسته به وزارت فرهنگ را بنیاد گذارد و خود ریاست آن را به عهده گرفت. در ۱۳۱۹ به مدت یک سال، رئیس ادارۀ فرهنگ اصفهان شد. در این مدت، ریاست کتابخانۀ ملی ایران به علی اصغر شمیم سپرده شد. در ۱۳۳۵، به سمت مدیر کل ارتقا یافت و ریاست کتابخانۀ ملی ایران، که زیرمجموعۀ ادارۀ کل او بود، به ابراهیم صفا سپرده شد. مهدی بیانی، از ۱۳۳۷ تا ۱۳۴۶، صاحب امتیاز نشریۀ پیام نوین بود. از مهم ترین اقدامات او در کتابخانۀ ملی، برگزاری نخستین کلاس کتابداری (در تابستان ۱۳۱۷ش) بود. بیانی در شناخت خط و نسخه های خطی تبحر داشت و در دانشگاه تهران نیز درس تاریخ تکامل خطوط اسلامی و کتاب شناسی نسخه های خطی را تدریس می کرد. از مروجان حقیقی فن کتابداری و ایجاد کتابخانه در ایران بود. از او کتاب ها و مقالات بسیاری برجا مانده است، ازجمله کتاب شناسی کتاب های خطی (۱۳۵۲ش)، راهنمای گنجینۀ قرآن در موزۀ ایران باستان (۱۳۲۸ش)، احوال و آثار میرعماد (۱۳۳۱ش)، احوال و آثار خوشنویسان در ۳ جلد (۱۳۴۵ـ ۱۳۴۸ش) که مهم ترین اثر بیانی است، کارنامۀ بزرگان ایران (۱۳۴۰ش)، نمونۀ خطوط خوش کتابخانۀ ملی (۱۳۲۸ش)، تصحیح عقل سرخ سهروردی، و تصحیح بدایع الازمان فی وقایع کرمان ابوحامد کرمانی.
آخرین قطعه خط دکتر مهدی بیانی
متخصص خطوط اسلامی، کتاب شناس، بنیادگذار و رئیس و مدیر کل کتابخانۀ ملی ایران. پس از پایان تحصیلات متوسطه در دارالفنون از دانشسرای عالی در رشتۀ فلسفه و ادبیات مدرک کارشناسی گرفت و در ۱۳۲۵ش از دانشگاه تهران، در رشتۀ زبان و ادبیات فارسی درجۀ دکتری گرفت. در ۱۳۱۲، به تدریس زبان و ادبیات فارسی پرداخت و هم زمان کتابدار کتابخانۀ دانشسرای عالی بود. در ۱۵ اسفند ۱۳۱۳، با حفظ سمت آموزشی به ریاست کتابخانۀ معارف برگزیده شد. از ۱۳۱۳ تا ۱۳۱۵ش، نمایندۀ وزارت معارف در کمیسیون تفکیک کتابخانۀ سلطنتی بود. پس از ادغام کتابخانۀ معارف و کتابخانۀ سلطنتی و تأسیس کتابخانۀ ملی ایران، در ۳ شهریور ۱۳۱۶ سازمان نخستین کتابخانۀ ملی وابسته به وزارت فرهنگ را بنیاد گذارد و خود ریاست آن را به عهده گرفت. در ۱۳۱۹ به مدت یک سال، رئیس ادارۀ فرهنگ اصفهان شد. در این مدت، ریاست کتابخانۀ ملی ایران به علی اصغر شمیم سپرده شد. در ۱۳۳۵، به سمت مدیر کل ارتقا یافت و ریاست کتابخانۀ ملی ایران، که زیرمجموعۀ ادارۀ کل او بود، به ابراهیم صفا سپرده شد. مهدی بیانی، از ۱۳۳۷ تا ۱۳۴۶، صاحب امتیاز نشریۀ پیام نوین بود. از مهم ترین اقدامات او در کتابخانۀ ملی، برگزاری نخستین کلاس کتابداری (در تابستان ۱۳۱۷ش) بود. بیانی در شناخت خط و نسخه های خطی تبحر داشت و در دانشگاه تهران نیز درس تاریخ تکامل خطوط اسلامی و کتاب شناسی نسخه های خطی را تدریس می کرد. از مروجان حقیقی فن کتابداری و ایجاد کتابخانه در ایران بود. از او کتاب ها و مقالات بسیاری برجا مانده است، ازجمله کتاب شناسی کتاب های خطی (۱۳۵۲ش)، راهنمای گنجینۀ قرآن در موزۀ ایران باستان (۱۳۲۸ش)، احوال و آثار میرعماد (۱۳۳۱ش)، احوال و آثار خوشنویسان در ۳ جلد (۱۳۴۵ـ ۱۳۴۸ش) که مهم ترین اثر بیانی است، کارنامۀ بزرگان ایران (۱۳۴۰ش)، نمونۀ خطوط خوش کتابخانۀ ملی (۱۳۲۸ش)، تصحیح عقل سرخ سهروردی، و تصحیح بدایع الازمان فی وقایع کرمان ابوحامد کرمانی.