[ویکی نور] بیان الفقه فی شرح الالعروة الوثقی، تألیف آیت الله سید صادق حسینی شیرازی، است. این کتاب، به زبان عربی و شرح باب اجتهاد و تقلید کتاب «الالعروة الوثقی» است.
کتاب، در چهار جلد و به شیوه استدلالی و اجتهادی تنظیم شده است.
در هر یک از چهار جلد کتاب، چندین مسئله راجع به فرع فقهی مذکور بیان شده که تعدادشان به این ترتیب می باشد: در جلد اول، یازده مسئله، در جلد دوم، ده مسئله، در جلد سوم، نه مسئله و در جلد چهارم، چهل و یک مسئله که مجموعا هفتاد و دو مسئله می باشد.
مؤلف، در مقدمه کوتاه خود یادآوری می نماید که این مسائل در واقع مسائلی هستند که مرحوم سید یزدی در العروة الوثقی صورت آنها را بیان کرده است و ما به یاری خداوند، به شرح آنها می پردازیم.
مسئله اول، در وجوب اجتهاد و تقلید یا عمل به احتیاط می باشد. همان گونه که اکثریت قریب به اتفاق فقها قائلند، راه تصحیح عمل به تکالیف شرعی، با یکی از این سه راه ممکن می باشد: شخص، خود مجتهد باشد، مقلد مجتهد باشد، عامل به احتیاط باشد. مؤلف، در این جا بحثی ریشه ای را پی گرفته و ابتدا به تعریف وجوب و اقسام آن می پردازد؛ ایشان، در تعریف وجوب می فرماید: وجوب، به معنی حکم لزومی است که ترک آن موجب عذاب و انجامش باعث ثواب خواهد بود. کفایی و عینی، تکلیفی و وضعی و مقدمی، عقلی و عقلایی و فطری و شرعی، از تقسیماتی هستند که مؤلف برای واجب ارائه نموده است. ایشان، ضمن بیان مناطها و ملاک های تقسیمات فوق، به چند اشکال جواب داده، بعد راجع به وجوب دفع ضرر محتمل مطالبی را ایراد فرموده است.
کتاب، در چهار جلد و به شیوه استدلالی و اجتهادی تنظیم شده است.
در هر یک از چهار جلد کتاب، چندین مسئله راجع به فرع فقهی مذکور بیان شده که تعدادشان به این ترتیب می باشد: در جلد اول، یازده مسئله، در جلد دوم، ده مسئله، در جلد سوم، نه مسئله و در جلد چهارم، چهل و یک مسئله که مجموعا هفتاد و دو مسئله می باشد.
مؤلف، در مقدمه کوتاه خود یادآوری می نماید که این مسائل در واقع مسائلی هستند که مرحوم سید یزدی در العروة الوثقی صورت آنها را بیان کرده است و ما به یاری خداوند، به شرح آنها می پردازیم.
مسئله اول، در وجوب اجتهاد و تقلید یا عمل به احتیاط می باشد. همان گونه که اکثریت قریب به اتفاق فقها قائلند، راه تصحیح عمل به تکالیف شرعی، با یکی از این سه راه ممکن می باشد: شخص، خود مجتهد باشد، مقلد مجتهد باشد، عامل به احتیاط باشد. مؤلف، در این جا بحثی ریشه ای را پی گرفته و ابتدا به تعریف وجوب و اقسام آن می پردازد؛ ایشان، در تعریف وجوب می فرماید: وجوب، به معنی حکم لزومی است که ترک آن موجب عذاب و انجامش باعث ثواب خواهد بود. کفایی و عینی، تکلیفی و وضعی و مقدمی، عقلی و عقلایی و فطری و شرعی، از تقسیماتی هستند که مؤلف برای واجب ارائه نموده است. ایشان، ضمن بیان مناطها و ملاک های تقسیمات فوق، به چند اشکال جواب داده، بعد راجع به وجوب دفع ضرر محتمل مطالبی را ایراد فرموده است.