بیاد داشتن

بیاد داشتن ؛ محظوظ بودن. در خاطر و حفظ نگهداری کردن :
بیاید یکی شاه خسرونژاد
که دارد گذشته سخنهابیاد.
فردوسی.
تو داری بیاد این سخن بیگمان
اگر چند بگذشت بر ما زمان.
فردوسی.
ز تخم فریدون منم کیقباد
پدر بر پدر نام دارم بیاد.
فردوسی.