بئاتْریچه پورتیناری (۱۲۶۶ـ۱۲۹۰م)(Beatrice Portinari)
(یا: بئاتْریس) دختر یکی از نجیب زادگان فلورانسی. دانته در ۹ سالگی به وی، که ۸ساله بود، دل می بندد. نه سال بعد دختر برای نخستین بار با او صحبت می کند و همین دانته را به قول خودش شاعر می کند. دانته همواره بئاتریچه را، حتی پس از ازدواجش با مردی دیگر، تحسین می کند. مرگ وی نیز شاعر را عمیقاً اندوهگین می سازد. دانته در آثارش، به ویژه در کمدی الهی و زندگی نو وی را می ستاید. اصولاً زندگی نو از عشق دانته به بئاتریچه مایه می گیرد و در آن شاعر ضمن بیان شکوه عشق وی، مرحلۀ تبدّل عشق دنیایی بئاتریچه به مظهری از عشق آسمانی را ترسیم می کند. در کمدی الهی، راهنمای دانته در بهشت، همین بانوست.
(یا: بئاتْریس) دختر یکی از نجیب زادگان فلورانسی. دانته در ۹ سالگی به وی، که ۸ساله بود، دل می بندد. نه سال بعد دختر برای نخستین بار با او صحبت می کند و همین دانته را به قول خودش شاعر می کند. دانته همواره بئاتریچه را، حتی پس از ازدواجش با مردی دیگر، تحسین می کند. مرگ وی نیز شاعر را عمیقاً اندوهگین می سازد. دانته در آثارش، به ویژه در کمدی الهی و زندگی نو وی را می ستاید. اصولاً زندگی نو از عشق دانته به بئاتریچه مایه می گیرد و در آن شاعر ضمن بیان شکوه عشق وی، مرحلۀ تبدّل عشق دنیایی بئاتریچه به مظهری از عشق آسمانی را ترسیم می کند. در کمدی الهی، راهنمای دانته در بهشت، همین بانوست.
wikijoo: بیاتریچه_پورتیناری