بَیات، بابَک (تهران ۱۳۲۵ـ ۱۳۸۵ش)
بَیات، بابَک
بَیات، بابَک
بَیات، بابَک
بَیات، بابَک
بَیات، بابَک
بَیات، بابَک
(نام اصلی: علی حسین بیات مطلق) آهنگ ساز ایرانی، تنظیم کنندۀ قطعات موسیقی پاپ و موسیقی فیلم های ایرانی. در نوجوانی با موسیقی روز اروپایی آشنا شد و ابتدا به طور خودآموز و سپس با راهنمایی میلاد کیایی، در کلاس های شبانه هنرستان موسیقی، از ثمین باغچه بان موسیقی را آموخت و در دسته های کُر، اپرا و کُر ملی، به رهبری ایرج گلسرخی، شرکت کرد. اولین تجربۀ او در موسیقی متن فیلم در فیلم غریبه، به کارگردانی شاپور قریب، با همراهی واروژان هاخباندیان، آهنگ ساز و تنظیم کنندۀ مشهور وقت، بود. از دیگر فعالیت های اوست: ساختن موسیقیِ تعدادی ترانه (۱۳۲۷ـ۱۳۵۰)، با ایرج جنتی عطایی، برای برخی خوانندگان پاپ در آثاری مانند مادر بزرگ، جنگل، خاتون، سایه، کتیبه، طلایه دار، رسول رستاخیز. بابک بیات در کار آهنگ سازی و تنظیم، شاگرد مستقیم محمد اوشال، آهنگ ساز مطرح آن زمان، بود و برای چندین کاست شعر و صدای شاعران نیز آهنگ سازی کرده است؛ ازجمله دو آلبوم چیدن سپیده دم و سکوت سرشار از ناگفته هاست، ترجمۀ آزاد احمد شاملو از اشعار مارگوت بیکل با همراهی پیانوی آندره آرزومانیان. بیات طی ۳۵ سال برای بیش از ۵۰ فیلم تلویزیونی و سینمایی آهنگ سازی کرده است که شماری از آن ها عبارت اند از برهنه تا ظهر با سرعت، به کارگردانی خسرو هریتاش (۱۳۵۵)؛ مرگ یزدگرد، ساختۀ بهرام بیضایی (۱۳۶۱)؛ افسانۀ سلطان و شبان، به کارگردانی داریوش فرهنگ (۱۳۶۴)؛ عروسی خوبان، ساختۀ محسن مخملباف (۱۳۶۱)؛ پردۀ آخر، به کارگردانی واروژ کریم مسیحی (۱۳۶۹)؛ مسافران، ساختۀ بهرام بیضایی (۱۳۷۰)؛ روز فرشته، ساختۀ بهروز افخمی (۱۳۷۳)؛ سام و نرگس، به کارگردانی ایرج قادری (۱۳۸۲)؛ مرسدس ساختۀ مسعود کیمیایی (۱۳۷۹)؛ و به من نگاه کن، ساختۀ شهرام اسدی (۱۳۸۲).
بَیات، بابَک
بَیات، بابَک
بَیات، بابَک
بَیات، بابَک
بَیات، بابَک
بَیات، بابَک
(نام اصلی: علی حسین بیات مطلق) آهنگ ساز ایرانی، تنظیم کنندۀ قطعات موسیقی پاپ و موسیقی فیلم های ایرانی. در نوجوانی با موسیقی روز اروپایی آشنا شد و ابتدا به طور خودآموز و سپس با راهنمایی میلاد کیایی، در کلاس های شبانه هنرستان موسیقی، از ثمین باغچه بان موسیقی را آموخت و در دسته های کُر، اپرا و کُر ملی، به رهبری ایرج گلسرخی، شرکت کرد. اولین تجربۀ او در موسیقی متن فیلم در فیلم غریبه، به کارگردانی شاپور قریب، با همراهی واروژان هاخباندیان، آهنگ ساز و تنظیم کنندۀ مشهور وقت، بود. از دیگر فعالیت های اوست: ساختن موسیقیِ تعدادی ترانه (۱۳۲۷ـ۱۳۵۰)، با ایرج جنتی عطایی، برای برخی خوانندگان پاپ در آثاری مانند مادر بزرگ، جنگل، خاتون، سایه، کتیبه، طلایه دار، رسول رستاخیز. بابک بیات در کار آهنگ سازی و تنظیم، شاگرد مستقیم محمد اوشال، آهنگ ساز مطرح آن زمان، بود و برای چندین کاست شعر و صدای شاعران نیز آهنگ سازی کرده است؛ ازجمله دو آلبوم چیدن سپیده دم و سکوت سرشار از ناگفته هاست، ترجمۀ آزاد احمد شاملو از اشعار مارگوت بیکل با همراهی پیانوی آندره آرزومانیان. بیات طی ۳۵ سال برای بیش از ۵۰ فیلم تلویزیونی و سینمایی آهنگ سازی کرده است که شماری از آن ها عبارت اند از برهنه تا ظهر با سرعت، به کارگردانی خسرو هریتاش (۱۳۵۵)؛ مرگ یزدگرد، ساختۀ بهرام بیضایی (۱۳۶۱)؛ افسانۀ سلطان و شبان، به کارگردانی داریوش فرهنگ (۱۳۶۴)؛ عروسی خوبان، ساختۀ محسن مخملباف (۱۳۶۱)؛ پردۀ آخر، به کارگردانی واروژ کریم مسیحی (۱۳۶۹)؛ مسافران، ساختۀ بهرام بیضایی (۱۳۷۰)؛ روز فرشته، ساختۀ بهروز افخمی (۱۳۷۳)؛ سام و نرگس، به کارگردانی ایرج قادری (۱۳۸۲)؛ مرسدس ساختۀ مسعود کیمیایی (۱۳۷۹)؛ و به من نگاه کن، ساختۀ شهرام اسدی (۱۳۸۲).
wikijoo: بیات،_بابک_(تهران_۱۳۲۵ـ_۱۳۸۵ش)