بیابان گرد

/biyAbAngard/

مترادف بیابان گرد: بادیه پیما، بادیه نشین، بدوی، بیابان نورد، چادرنشین، صحراگرد، صحرانشین، بیابان پو، بیابانی، صحرایی، وحشی

متضاد بیابان گرد: شهرنشین، شهری

معنی انگلیسی:

nomad, ranger, rangy

لغت نامه دهخدا

بیابان گرد. [ گ َ ] ( نف مرکب ) کسی که در بیابان زیست میکند. صحراگرد باشد. بدوی. چادرنشین :
کرد صحرانشین کوه نورد
چون بیابانیان بیابان گرد.

نظامی.

( اسم صفت ) کسی که در بیابان زیست میکند صحرا گرد بدوی چادرنشین .

(گَ ) (ص مر. ) بدوی ، چادرنشین .

۱. کسی که در بیابان ها می گردد.
۲. کسی که در بیابان زندگی می کند.
۳. چادرنشین.

کسی که در چادر در کنار بیابان زندگی خود را میگذراند

هامون نورد

بدوی