بیابان باش

لغت نامه دهخدا

بیابان باش. ( نف مرکب ) آنکه در بیابان زندگی کند. ( یادداشت بخط مؤلف ). بدوی. ( بحر الجواهر ). کسی که در بیابان منزل دارد: تازیان بیابان باش ؛ اعراب بدوی. ( ناظم الاطباء ).

فرهنگ فارسی

آنکه در بیابان زندگی کند ٠ بدوی ٠ کسیکه در بیابان منزل دارد ٠

پیشنهاد کاربران

بپرس