بی ید

لغت نامه دهخدا

بی ید. [ ی َدْ ] ( ص مرکب ) ( از: بی + ید ) بی دست. که دست ندارد. || بی قدرت. رجوع به ید شود.

فرهنگ فارسی

بی دست ٠ که دست ندارد ٠ یا بی قدرت ٠

پیشنهاد کاربران

بپرس