بی کسی

/bikasi/

مترادف بی کسی: بی یاری، تنهایی، غریبی، یتیمی، بیچارگی، بینوایی

لغت نامه دهخدا

بی کسی. [ ک َ] ( حامص مرکب ) حالت و کیفیت بی کس. بی خویشاوندی. || غربت. تنهایی. ( ناظم الاطباء ) :
چه شکر گویمت ای خیل غم عفاک اﷲ
که روز بی کسی آخر نمیروی ز سرم.
حافظ.
|| بی یاوری. ( ناظم الاطباء ). بی یار و یاوری :
من نه از بی کسی اندر کف تو دادم دل
که مرا جز تو بتانند بخوبی چو پری.
فرخی.
فریاد ز بی کسی نه رایست
آخر کس بی کسان خدایست.
نظامی.
وز بی کسی تو در چنین درد
میگفت و بر آن دریغ میخورد.
نظامی.
قافله شد واپسی ما ببین
ای کس ما بی کسی ما ببین.
نظامی.
|| بینوایی. بیچارگی. || سکنه نداشتن. غیرمسکون بودن. و رجوع به بی کس شود.

فرهنگ فارسی

۱ - بی خویشاوندی بی یاری . ۲ - بینوایی بیچارگی .

فرهنگ عمید

۱. بی یارویاور بودن، تنهایی.
۲. بینوایی.

پیشنهاد کاربران

بپرس