بی چرا. [ چ ِ ] ( ص مرکب ، ق مرکب ) بی چون و چرا. غیرقابل اعتراض. مسلم : بسبق خدمت و فرمان پذیری بی چرا و چون ملک را در وزارت چون نبی را یار در غارم.سوزنی.