بی چاک و بست. [ ک ُ ب َ ] ( ص مرکب ، ق مرکب ) در تداول ، صفت دهان آرند: دهانی بی چاک و بست ؛ که بی اندیشه هرچه خواهد گوید. ( از یادداشت بخط مرحوم دهخدا ).
