بی وطنی

لغت نامه دهخدا

بی وطنی. [ وَ طَ ] ( حامص مرکب ) صفت بی وطن. آوارگی.

فرهنگ فارسی

صفت بی وطن ٠ آوارگی ٠

پیشنهاد کاربران

بپرس