بی وضو. [ وُ ] ( ص مرکب ) ( از: بی + وضو = وضوء ) که وضو ندارد. که فاقد طهارت است : شبی همچو روز قیامت درازمغان گرد من بی وضو در نماز.سعدی.که دانند در بند حق نیستی اگر بی وضو در نماز ایستی.سعدی.حافظ هر آنکه عشق نورزید و وصل خواست احرام طوف کعبه دل بی وضو ببست.حافظ.رجوع به وضو شود.