بی نیازی دادن. [ دَ ] ( مص مرکب ) توانگر کردن کسی را. غیرمحتاج کردن او را : ترا بی نیازی دهم در جهان گشاده کنم گنجهای جهان.فردوسی.ترا بر سران سرفرازی دهم هم از مهتران بی نیازی دهم.فردوسی.بهر آلتی سرفرازیش دادهم از خواسته بی نیازیش داد.فردوسی.