بی نوک

لغت نامه دهخدا

بینوک. ( اِ ) دوغی که در آفتاب خشک سازند.( آنندراج ). بینو. پینو. پینوک. رجوع به پینو شود.

مترادف ها

topless (صفت)
بی سر، بی انتها، بی نوک، بی قله، بی بالاتنه

blunt (صفت)
کند، بی پرده، رک، بی نوک، دارای لبه ضخیم

فارسی به عربی

صریح

پیشنهاد کاربران

بپرس