بی نواخانه

لغت نامه دهخدا

بی نواخانه. [ ن َ ن َ / ن ِ ] ( اِ مرکب ) فقیرخانه. خانه بینوایان. || خانه ای که در آن قوت و خوردنی نباشد :
بخور چند روزی و بردار نیز
چه جویی بدین بی نواخانه چیز؟
فردوسی.
|| کنایه از دنیاست.

فرهنگ فارسی

فقیر خانه ٠ خان. بینوایان ٠ یا خان. که در آن قوت و خوردنی نباشد ٠ یا کنایه از دنیاست ٠

پیشنهاد کاربران

بپرس