بی معین

/bi/

لغت نامه دهخدا

بی معین. [ م ُ ] ( ص مرکب ) ( از: بی + معین ) بی یار و یاور. ( ناظم الاطباء ) :
آسمان بی معین احمد او
اختران را قِران نخواهد داد.
خاقانی.
و رجوع به معین شود.

فرهنگ فارسی

بی یار و یاور .

پیشنهاد کاربران

دست تنها. [ دَ ت َ ] ( ص مرکب ) بی یار. بی مدد. بی معین. بی یاور. ( یادداشت مرحوم دهخدا ) . || ( ق مرکب ) منفرداً. به تنهایی.

بپرس