بی مددی

لغت نامه دهخدا

بی مددی. [ م َ دَ ] ( حامص مرکب ) بی یار و یاور بودن. نداشتن مددکار :
کز بی مددی و بی سپاهی
کردم بفریب صلحخواهی.

نظامی.

در خیال دروغ بی مددیست
راستی حکم نامه ابدیست.

بی یار و یاور بودن . نداشتن مددکار

پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید