بی مبدا

لغت نامه دهخدا

بی مبدا. [ م َ ] ( ص مرکب ) ( از: بی + مبدا = مبداء «عربی » ) بی آغاز :
زمانی کز فلک زاید زمان نابوده چون باشد
زمان بی جود اوموجود و ناموجود و بی مبدا.
ناصرخسرو.
رجوع به مبداء شود.

فرهنگ فارسی

بی آغاز .

پیشنهاد کاربران

بپرس