بی قولی

لغت نامه دهخدا

بی قولی. [ ق َ / قُو ] ( حامص مرکب ) بی اعتباری. بی اعتمادی در گفتار. ( ناظم الاطباء ). بدعهدی. بدقولی. خلف عهد. ( یادداشت مؤلف ). رجوع به قول شود.

پیشنهاد کاربران

بپرس