بی قباحت

لغت نامه دهخدا

بی قباحت. [ ق َ ح َ ] ( ص مرکب ) ( از: بی + قباحت ) آنکه زشتی چیزی را درنیابد. رجوع به قباحت شود.

فرهنگ فارسی

آنکه زشتی چیزی را درنیابد

پیشنهاد کاربران

بپرس