بی طهور

لغت نامه دهخدا

بی طهور. [ طَ ] ( ص مرکب ) ناپاک. بی طهارت :
غره مشو بدانکه ترا طاهر است نام
طاهر نباشد آنکه پلید است و بی طهور.
ناصرخسرو.
رجوع به طهور شود.

فرهنگ فارسی

ناپاک ٠ بی طهارت

پیشنهاد کاربران

بپرس