بی طهارت

لغت نامه دهخدا

بی طهارت. [ طَ رَ ] ( ص مرکب )ناپاک. که طهارت نگرفته باشد. رجوع به طهارت شود.

فرهنگ فارسی

ناپاک که طهارت نگرفته باشد ٠

پیشنهاد کاربران

بپرس