بی طراوتی

لغت نامه دهخدا

بی طراوتی. [ طَ وَ ] ( حامص مرکب ) دوری ازتر و تازگی. پلاسیدگی. خشکیدگی. ( از ناظم الاطباء ).

پیشنهاد کاربران

بپرس