بی ضابطگی

لغت نامه دهخدا

بی ضابطگی. [ ب ِ طَ / طِ ] ( حامص مرکب ) حالت و چگونگی بی ضابطه. بی قاعدگی. بی ترتیبی. ( ناظم الاطباء ).

پیشنهاد کاربران

بپرس