بی صفایی

لغت نامه دهخدا

بی صفایی. [ ص َ ] ( حامص مرکب ) حالت و کیفیت بی صفا. نایکرنگی. بی مودتی. بی اخلاصی. || بی طراوتی. و رجوع به صفا و ترکیبات آن شود.

فرهنگ فارسی

حالت و کیفیت بی صفا نایکرنگی ٠ بی مودتی ٠ بی اخلاصی ٠ یا بی طراواتی ٠

پیشنهاد کاربران

بپرس