بی شکی

لغت نامه دهخدا

بی شکی. [ ش َ ] ( حامص مرکب ) حالت و کیفیت بی شک. یقین. عدم تردید. رجوع به بی شک شود.، بیشکی. [ ش َ ] ( ص نسبی ) منسوب است به بیشک. و ابومنصورعبدالرحمن بن محمد بیشکی از مردم بانفوذ و ثروتمند ودوست ابونصر اسماعیل بن حماد جوهری صاحب کتاب الصحاح از آنجاست. ( از معجم البلدان ). رجوع به بیشک شود.

فرهنگ فارسی

منسوب است به بیشک ٠ و ابو منصور عبدالرحمن بن محمد بیشکی از مردم با نفوذ و ثروتمند و دوست ابونصر اسماعیل بن حماد جوهری صاحب کتاب الصحاح از آنجا است .

پیشنهاد کاربران

بپرس