بی شوی

لغت نامه دهخدا

بی شوی. ( ص مرکب ) بی شوهر. زنی که شوهر نداشته باشد.زن که او را شوهر نبود. زوجه که او را زوج نبود. ( ناظم الاطباء ). عزب. عزوبة. ( منتهی الارب ) :
دگر کودکانی که بی مادرند
زنانی که بی شوی و بی چادرند.
فردوسی.
زنانی که بی شوی و بی پوشش اند
که کاری ندانند و بی کوشش اند.
فردوسی.
بس شهر که مردانش با من بچخیدند
کامروز نبینند در او جز زن بی شوی.
فرخی.
رجوع به شوی شود.

فرهنگ فارسی

( صفت ) زنی که شوهر ندارد زنی که بی شوهر است .

پیشنهاد کاربران

بپرس