بی شمر

لغت نامه دهخدا

بی شمر. [ ش ُ م َ ] ( ص مرکب ) ( از: بی + شمر ) مخفف بی شمار. بی حد و حساب. بی اندازه :
گر او بی شمر سالیان بشمرد
بدشمن رسد تخت کو بگذرد.
فردوسی.
تو گفتی که ابری برآمد شگرف
بر آن بی شمر ژاله بارید و برف.
اسدی.
نگویی گاو بحری را چرا تبخاله شد عنبر
گیا در ناف آهو مشک اذفر بی شمر دارد.
ناصرخسرو.

فرهنگ فارسی

مخفف بیشمار . بی حد و حساب . بی اندازه .

پیشنهاد کاربران

بپرس