بی شر. [ ش َرر / ش َ ] ( ص مرکب ) ( از: بی + شر ) بدون شر. دور از شر : سِیُمْشان بد او مه که هرگز نجویدمگر خیر بی شرّ یا نفعبی ضر.ناصرخسرو.- بی شر و شور ؛ ( از اتباع )، آرام. رجوع به شر شود.