بی شخصیت

/biSaxsiyyat/

لغت نامه دهخدا

بی شخصیت. [ ش َ صی ی َ ] ( ص مرکب ) که شخصیت ندارد. رجوع به شخصیت شود.

فرهنگ فارسی

که شخیصت ندارد .

پیشنهاد کاربران

کسی که منشی ثابت و جا افتاده ( شخصیت، تشخص، پرنسیب ) ندارد و برای نفع آنی به هر فرومایگی تن می دهد و مدام رنگ عوض می کند. کسی که به هیچ اصولی قائل نیست. بی هویت، ناکس
- بوقلمون صفت، آفتاب پرست، دور و، صد رنگ، حزب باد، ابن الوقت . . .
...
[مشاهده متن کامل]

- پست، فرومایه، بی هویت، بی اعتبار، بی آبرو، حقیر، دون، سفله، نانجیب. . .

کسی که در موقع عصبانیت هر چه به دهنش می رسد
می گوید و هر کاری از او بر می آید.
بی ادب و پر حرف
بی لیاقت
خود کم بین، بی منش، خوارمایه، بی آبرو

بپرس