بی سعادتی. [ س َ دَ ] ( حامص مرکب )کیفیت و حالت بی سعادت. بدبختی. ناکامی و نامرادی : پیراهن بی سعادتی ز سر درکش ، صدره جفا چاک زن . ( مجلس چهارم سعدی ).
