بی سر و سامانی

/bisarosAmAni/

لغت نامه دهخدا

بی سر و سامانی. [ س َ رُ ] ( حامص مرکب ) حالت و کیفیت بی سر و سامان. بیخانمانی. آوارگی. پریشانی :
سر وسامانی از این بی سر و سامانی نیست.
سعدی.

فرهنگ فارسی

کیفیت و حالت بی سرو سامان

پیشنهاد کاربران

بپرس