همی گفت هر کس که بودش خرد
که گر بی زیان او بما بگذرد.
فردوسی.
یکی بی زیان مرد آهنگرم ز شاه آتش آمد همی بر سرم.
فردوسی.
بدان ای سر مایه تازیان کز اختر بوی جاودان بی زیان.
فردوسی.
شاه زمانه شاد و قوی باد و تندرست از گردش زمانه بی اندوه و بی زیان.
فرخی.