بی ریشی

لغت نامه دهخدا

بی ریشی. ( حامص مرکب ) حالت و کیفیت بی ریش. || امردی. ( یادداشت مؤلف ) :
پار با من لاف بی ریشی زدی و خوش زدی
گر بحسن امسال چون پاری فزون از پار زن.
سوزنی.
رجوع به بی ریش شود.

پیشنهاد کاربران

بپرس