بی رامش

لغت نامه دهخدا

بیرامش. [ م ِ ] ( ص مرکب ) ( از: بی + رامش ) بی شادی. ناشاد :
همه بدسگالند و بیدانشند
زبیدانشی تیره بیرامشند.

فردوسی.

تن مرده چون مرد بیدانش است
که نادان بهر جای بیرامش است.

فردوسی.

بی شادی ٠ ناشاد ٠

بدون آرامش

معنی بی رامش:
غمگین، ناراحت، ناشاد*

کسی که آرامش ندارد
بی آرامش

کسی که شاد تیست
بدون شادی
شاد نبودن
ناشاد

بی آرامش