بی دک و پوز. [ دَ ک ُ ]( ص مرکب ) ( از: بی + دک + و + پوز ) بی هیأت و قیافه. بی سر و وضع ( در تداول با لحن تحقیر و تمسخر ). ( ازامثال عامیانه جمالزاده ). رجوع به دک و پوز شود.
