بی خایه

لغت نامه دهخدا

بی خایه. [ ی َ / ی ِ ] ( ص مرکب ) خایه کشیده. خایه کنده.خواجه سرا. ساده گرد. ( آنندراج ). اخته. || در تداول عامه ، بی عرضه. بی خاصیت. بی مصرف. بی جربزه.

فرهنگ فارسی

خایه کشیده ٠ خایه کنده ٠ خواجه سرا ٠ ساده گرد ٠

پیشنهاد کاربران

کسی که زود رنج است و زود واکنش نشان می دهد.
خصی بصی. [ خ َ صی یُن ْ ب ِ صی یُن ْ ] ( ع ص مرکب، از اتباع ) خایه کشیده. ( یادداشت بخط مؤلف ) .

بپرس