بی جان گشتن

لغت نامه دهخدا

بی جان گشتن. [ گ َ ت َ ]( مص مرکب ) مردن. زندگی را از دست دادن :
از آن ساعت که شیرین گشت بی جان
ز آب چشمه ها برخاست طوفان.
نظامی.

فرهنگ فارسی

مردن . زندگی را از دست دادن

پیشنهاد کاربران

بپرس