بی بی سه شنبه

در باورها و عقاید مذهبیِ قدیم مردمِ ایران، زنی پارسا و پاک نهاد، هم روزگارِ بی بی حور و بی بی نور. در وجه تسمیۀ این بانوی افسانه ای آورده اند که در سه شنبه روزی به دنیا آمده است. زنان به نیت او، به حاجت خواهی، در واپسین سه شنبۀ آخر شعبان سفره می اندازند (← سفره انداختن). اقلام این سفره کاچی، فطیر و خربزه یا تخم خربزه و خرما و قائوت و آجیل مشکل گشا و آش مخصوص بی بی سه شنبه و کوزه است. وجه خرید پنیر و سبزی و مخلفات دیگر سفره باید از راهِ گدایی به دست آمده باشد. واجب است صاحبِ نذر در روز برپایی سفره، روزه بگیرد. در برخی نواحی این سفره را در روز چهارشنبه می اندازند و بی بی چهارشنبه اش می خوانند. پس از روضه خوانی، یکی از حاضران قصۀ مخصوصِ بی بی سه شنبه را برای حاضران نقل می کند. به هنگام نقل قصه، زنان انگشت به کاچی می زنند و دست را بالا نگه می دارند.